روان درمانی

روان درمانی (درمان روانشناختی) یکی از پرطرفدارترین روش‌های رفع اختلالات و مشکلات روحی و روانی است. متأسفانه امروزه با افزایش دغدغه‌های زندگی روزانه، شاهد افزایش مشکلات روحی و روانی در اکثر افراد جامعه هستیم. گاهی اوقات این مشکلات روحی به حدی گسترش پیدا می‌کنند که فرد خود به تنهایی نمی‌تواند به حل و فصل آن‌ها بپردازد.

در این شرایط است که درمان روانشناختی به کمک انسان می‌آید. این نوع درمان به خوبی می‌تواند به رفع انواع مشکلات و اختلالات روحی و روانی انسان کمک کند. در این مقاله می‌خواهیم به معرفی روان درمانی، روان درمانگر و انواع روش‌های درمان روانشناختی بپردازیم.

روان درمانگری حکایتی طولانی دارد و بیش از 440 رویکرد دارد. که می توان آن را در چهار حوزه روان تحلیلی، انسانگرایی، شناخت گرایی و رفتارگرایی گروه بندی کرد. تمامی این موارد توسط فوق تخصص روان درمانی انجام می شود. در ادامه مقاله به هر یک از آنها خواهیم پرداخت.  اما آنچه که مهم است این است که روان درمانی چیست؟ آیا روان درمانی برای ما موثر است؟ برای درمان مشکلات روحی روانی چکار کنیم؟ اینگونه سوالات و سوالات دیگر ممکن است برای بسیاری از افراد پیش بیاید و هنگامی که بخواهند برای درمان اقدام کنند دچار تردید شوند.

روان درمانی چیست؟

روان درمانی یا درمان روانشناختی(psychotherapy) درمان اختلالات روحی، احساسی، شخصیتی و رفتاری با استفاده از روش‌هایی مانند گفتگو کردن با شخص بیمار، گوش دادن به حرف‌های بیمار و راهنمایی کردن او است. روان درمانی روشی است که توسط درمانگری آموزش دیده به شکل حرفه‌ای، با توجه به خاستگاه «اختلال تحت درمان»، انجام گیرد. روان درمانگری بر دوپایه «رابطه» و «ارتباطات» به شکل کلامی و غیر کلامی استوار است. رابطه‌ای حرفه‌ای بین بیمار و درمانگر است که مبتنی بر اصالت  جدیت، صمیمیت وآزادی  است.

روان درمانی به معنی درمان و رفع مشکلات، اختلالات و بیماری‌های روحی و روانی انسان به وسیله تکنیک‌ها و روش‌های خاص است. این روش افکار، احساسات، باور‌ها و عقاید فرد مورد توجه قرار می‌گیرند. به زبانی دیگر، این افکار و احساسات که منبع بسیاری از مشکلات روحی هستند در درمان روانشناختی تغییر داده می‌شوند.

درمان روانی با استفاده از تعامل روان درمانگر و فرد بیمار یا درمانجو انجام می‌شود. در این روش از روش‌های دارو درمانی، شوک درمانی و… استفاده نمی‌کنند. بلکه این نوع درمان بیشتر گفتگو محور می‌باشد.

روان درمانی می‌تواند انواع مشکلات روانی همانند فوبیا، اختلال اضطراب، اختلال دوقطبی، پرخاشگری و خشم، آسیب‌های روحی، اسکیزوفرنی و… را درمان کند. همچنین درمان انواع اعتیاد، افسردگی، مشکلات جنسی، مشکلات ارتباطی، حملات پانیک، وسواس فکری و عملی و… با این روش قابل انجام می‌باشد. در صورت مشاهده هر یک از این علائم بهتر است فوراً جهت دریافت روان درمانی اقدام کنید.

 

روان درمانی کاربرد آگاهانهٔ روشهای بالینی و «مواضع میان فردی» است که از اصول روانشناسی رایج حاصل شده و هدف آن کمک به درمانگیران است که رفتارها، شناختها، هیجانها، و دیگر ویژگی‌های فردی خود را، در جهت درمان مطلوب تغییر دهند. رواندرمانی دارای سبکهای گوناگونی است به صورت نمونه برای درمان ترس مرضی ) روان درمانی به «سبک رفتاری» از چهار شیوه حساسیت زدائی منظم ،غرقه سازی،سرمشق گیری و تنش کاربردی  کمک می‌گیرد. در درمان اختلالات شخصیت، روان درمانی تحلیلی یا روانکاوانه کاربرد دارد.

روان درمانگر چه کسی است؟

بسیاری از افرادی که می‌خواهند برای روان درمانی اقدام کنند، این سؤال را دارند که چه کسی این کار را انجام می‌دهد؟ یا به زبانی دیگر برای دریافت درمان روانشناختی باید به چه کسانی مراجعه کنیم؟ در پاسخ به این سؤالات باید بگوییم که چاره کار نزد روان درمانگر است. روان درمانگر کسی است که با استفاده از دانش و آگاهی که دارد، به تشخیص و درمان اختلالات روحی و روانی می‌پردازد. در واقع روان درمانگر به تمامی روش‌های تشخیص و شناسایی مشکلات روحی واقف است. در نتیجه می‌تواند با اجرای تکنیک‌های مختص به این نوع درمان، به رفع مشکلات روحی و روانی فرد بپردازد.

روان درمانگری که روان درمانی انجام می‌دهد باید دارای دانش و تجربه در این زمینه باشد. روانپزشک، روانشناس، روانکاو، مددکار اجتماعی، پرستار روانپزشکی، مشاور سلامت روان، مشاور ازدواج و خانواده و… همگی می‌توانند در این حوزه فعالیت کنند. بنابراین قرار نیست روان درمانگر حتماً یک روانپزشک و یا یک روانشناس بالینی باشد. البته بهتر است در هنگام مراجعه به روان درمانگر جهت دریافت درمان به تخصص و دانش آکادمیک او توجه داشته باشید. زیرا هر کسی نمی‌تواند تکنیک‌های روان درمانی را به صورت حرفه‌ای انجام دهد.

انواع روان درمانی

روان درمانی طی جلسات متعددی و طی مراحل مختلفی انجام شده و انواع گوناگونی دارد. در جلسه اول ابتدا روان درمانگر با استفاده از تکنیک‌هایی به تخلیه اطلاعاتی بیمار می‌پردازد. یعنی بیمار در این جلسه به صورت آزادانه مشکلات و دغدغه‌های خود را بیان می‌کند. روان درمانگر با دریافت این اطلاعات از بیمار می‌تواند به نوع مشکل و اختلال روحی فرد مراجع پی ببرد. پس از تشخیص مشکل روحی و منبع آن، روان درمانگر نوع روان درمانی و تکنیک اجرای آن را با مشورت با بیمار انتخاب می‌کند. انتخاب نوع درمان روانشناختی بستگی به میزان تخصص و حرفه روان درمانگر و شرایط روحی و روانی بیمار دارد.

روان درمانی مانند بسیاری دیگر از روش‌های درمانی دارای انواع مختلفی است. هر یک از این رویکرد‌های درمانی می‌توانند طیف گسترده‌ای از مشکلات روحی را برطرف کنند. میزان موفقیت هر یک از رویکرد‌های این درمان بستگی به مهارت و تجربه روان درمانگر، میزان تلاش بیمار و همکاری او بستگی دارد. بنابراین نمی‌توان گفت که یکی از این رویکرد‌ها بر نوع دیگری برتری دارد. در ادامه می‌خواهیم هر کدام از انواع روان درمانی را به صورت جداگانه بررسی کنیم تا بیشتر با این رویکرد‌ها آشنا شوید.

درمان‌های شناختی- رفتاری

درمان شناختی- رفتاری یکی از انواع روان درمانی است که برای کشف رابطه افکار و احساسات فرد با رفتار او صورت می‌گیرد. در واقع روان درمانگر با این روش سعی می‌کند افکار و احساسات مشکل ساز را در فرد کشف کرده و به جایگزین کردن آن‌ها بپردازد. درمان شناختی- رفتاری یکی از پرکاربردترین و متداول‌ترین روش‌ها در جلسات درمانی است. با این روش، فرد در می‌یابد که منشأء تمامی مشکلات روحی او کدام احساسات و افکار او هستند.

رفتار درمانی

رفتار درمانی یکی دیگر از روش‌های روان درمانی می‌باشد که تکنیک‌های آن بسیار مورد توجه روان درمانگر‌ها قرار گرفته است. در این روش هدف روان درمانگر، بهبود رفتار بیمار جهت بهبود وضعیت کیفیت زندگی و روابط اجتماعی آن می‌باشد. مواجه‌سازی یکی از بهترین روش‌های رفتار درمانی است که برای رفع انواع اختلال اضطراب و استرس و فوبیا به کار می‌رود. کسانی که با استرس پس از سانحه دست و پنجه نرم می‌کنند گزینه مناسبی برای این روش درمانی هستند.

درمان بین فردی

درمان بین فردی در روان درمانی افرادی به کار می‌رود که در ایجاد ارتباط با دنیای اطراف خود با مشکل مواجه هستند. در واقع این افراد دارای روابط اجتماعی بسیار ضعیفی بوده و نمی‌توانند ارتباط صحیح و سازنده‌ای با افراد دیگر برقرار کنند. در درمان بین فردی تمرکز بر روابط فرد، درک متقابل و تعامل سازنده است. در این روش بیمار می‌آموزد که چگونه احساسات دیگران را درک کرده و واکنش مناسب با آن‌ها نشان دهد.

درمان روان پویشی

درمان روان پویشی یکی از رویکرد‌های روان درمانی می‌باشد که تمرکز آن بر تجربیات گذشته فرد است. در این روش درمانجو به بیان تجربیات و خاطرات گذشته خود به صورت کاملاً صادقانه می‌پردازد. سپس احساسات خود را نسبت به آن تجربیات به صورت آزادانه بیان می‌کند. سپس روان درمانگر سعی می‌کند با تشخیص افکار و احساسات مشکل ساز فرد، او را به سمت بهتر شدن سوق دهد. این روش درمانی برای کسانی که اتفاقات بدی را در گذشته تجربه کرده‌اند بسیار مناسب است.

درمان حمایتی

درمان حمایتی برای روان درمانی بیمارانی به کار می‌رود که به طور موقت در وضعیت بسیار آشفته و حادی به سر می‌برند. این وضعیت ممکن است از دادن عزیز، ابتلاء به بیماری لاعلاج، طلاق و… باشد. در این روش روان درمانگر یک نوع رابطه پشتیبانی موقت در چارچوب خاصی با درمانجو ایجاد می‌کند. این رابطه حالت پشتیبانی و حمایت کنندگی داشته و به بهبود احساسات و افکار فرد کمک می‌کند.

گروه درمانی

گروه درمانی یکی دیگر از رویکرد‌های روان درمانی است که به صورت گروهی انجام می‌شود. در این روش گروهی از بیماران که دارای مشکلات و اختلالات مشترکی هستند، احساسات و عواطف خود را با دیگران به اشتراک می‌گذارند. در این روش فرد به بیان مشکلات خود پرداخته و دغدغه‌های زندگی خود را بیان می‌کند. این روش برای افرادی که از اعتیاد‌های مختلف مانند اعتیاد به الکل، مواد مخدر، قمار و… رنج می‌برند بسیار مناسب است.

شیوه‌های روان درمانی

تا اینجای مقاله با انواع روان درمانی و رویکرد‌های آن آشنا شدید. حال جالب است بدانید که انجام درمان روانشناختی روش‌ها و شیوه‌های دیگری هم دارد. در واقع امروزه برای انجام این نوع درمان از تکنیک‌ها و روش‌های نوین زیادی استفاده می‌کنند. از انواع بازی‌ها و سرگرمی‌ها گرفته تا انواع فعالیت‌های جسمی مانند ورزش. بنابراین در این بخش می‌خواهیم به معرفی برخی از مهم‌ترین شیوه‌های نوین روان درمانی در جهان بپردازیم.

هنر درمانی

در این شیوه هدف این است که ذهن فرد با استفاده از فعالیت‌های هنری درگیر شده و او را از افکار آزاردهنده دور کرد. افراد می‌توانند با استفاده از فعالیت‌های هنری احساسات و افکار خود را بیان کرده و به نوعی خود را تخلیه ذهنی کنند. فعالیت در زمینه‌های موسیقی، نقاشی، رقص، هنر‌های تجسمی، تئاتر و… جزء روش‌های به کار رفته در هنر درمانی هستند.

این شیوه می‌تواند اعتماد بنفس و آگاهی فرد از روحیات خود را بالا برده و عملکرد حرکتی او را بهبود بخشند. ایجاد مهارت‌های اجتماعی و شکوفا شدن استعداد‌های فرد از دیگر مزیت‌های این شیوه درمانی است.

روان درمانی به کمک حیوانات

شاید برایتان جالب باشد اما باید بدانید که حیوانات خانگی آموزش دیده می‌توانند در جایگاه یک روان درمانگر واقعی قرار گیرند. امروزه در بیشتر بیمارستان‌ها، خانه‌های سالمندان و سایر مراکز درمانی پیشرفته از حیوانات خانگی آموزش دیده برای درمان روان شناختی بهره می‌برند.

طبق تحقیقات انجام شده، تعامل فرد با این حیوانات می‌تواند او را از درگیری‌های ذهنی و اضطراب و استرس زیاد ر‌هایی سازد. این روش برای تقویت روحیه افراد مبتلا به استرس پس از سانحه و افرادی که به بیماری لاعلاج مبتلا شده‌اند فوق‌العاده است. در بسیاری از موارد درمان به کمک حیوانات همراه با موسیقی درمانی انجام می‌شود.

بازی درمانی

بازی درمانی یکی از شیوه‌ها و تکنیک‌های انجام روان درمانی برای کودکان است. زمانی که کودکان در فضای بازی و سرگرمی قرار می‌گیرند بهتر می‌توانند احساسات خود را بیان کنند. زیرا کودکان در فرایند بازی کردن به صورت ناخودآگاه تجربیات خود را با روان درمانگر به اشتراک می‌گذارند. همچنین بازی به کاهش استرس و درگیری‌های ذهنی کودکان کمک می‌کند. بازی درمانی باعث می‌شود که کودک خود را در فضای امن‌تری حس کند.

خانواده درمانی

یکی از بهترین شیوه‌های اجرای روان درمانی، خانواده درمانی است. در این روش فرایند درمان در حضور خانواده فرد و یا کسانی که بیمار با آن‌ها زندگی می‌کند، انجام می‌شود. این روش برای زمانی که ارتباط فرد با اعضای خانواده‌اش با مشکل روبرو است بهترین انتخاب می‌باشد.

خانواده درمانی باعث می‌شود که اعضای خانواده بتوانند بهتر احساسات درمانجو را درک کرده و بتوانند واکنش مناسبی در برابر رفتار‌های او نشان دهند. این روش برای درمان اختلالاتی همچون اضطراب و استرس، وسواس فکری عملی، انواع اعتیاد، مسائل پزشکی، پرخاشگری و… مناسب است.

آیا روان درمانی مؤثر است؟

بسیاری از افراد این سؤال را دارند که آیا روان درمانی واقعاً مؤثر است یا خیر؟ طبق تحقیقات انجام شده، در ۷۰ درصد از بیماران بعد از انجام درمان روانشناختی بهبودی حاصل شده است. در واقع بسیاری از بیماران بعد از طی کردن جلسات درمان روانشناختی اذعان یم کنند که حس بسیار بهتری نسبت به خود و دنیای اطرافشان دارند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که درمان روانشناختی برای رفع اختلالات و مشکلات روحی و روانی کاملاً مفید و مؤثر است.

اسکن‌های مغزی که بر روی بیماران انجام شده‌اند، نشانه‌هایی از تغییرات مغز بعد از انجام روان درمانی را ثابت می‌کنند. در واقع همان قدر که دارو‌های شیمیایی بر روی تغییرات مغز تأثیر دارند، درمان روانشناختی نیز مؤثر است. بنابراین اصلاً این نوع روش درمانی را جهت رفع اختلالات روانی دست کم نگیرید.

بهترین متخصص اعصاب و روان کیست؟

امروزه روان درمانگر‌های زیادی در حوزه مختلف مشغول به ارائه خدمات روان درمانی در سراسر کشور هستند. اما مراجعه به هر متخصصی برای دریافت این نوع درمان کاری عاقلانه نیست. زیرا فرد روان درمانگر باید دارای یکسری از ویژگی‌های مشخص باشد تا بتوان به آن اعتماد کرد.

صادقانه بگوییم که انجام روان درمانی نزد روان درمانگر غیرمتخصص و بی‌تجربه نمی‌تواند منجر به دریافت نتیجه مؤثر و رضایت بخش شود. بهترین متخصص اعصاب و روان یا همان روانپزشک کسی است که ویژگی‌های زیر را داشته باشد.

• بهترین متخصص اعصاب و روان همواره باید شنونده و رازدار خوبی باشد و از قضاوت کردن بیمار خودداری کنید.
• بهترین روان درمانگر باید بتواند ارتباط خوبی با بیمار خود برقرار کرده تا بتواند به کشف مشکل او و درمان آن بپردازد.
• بهترین متخصص اعصاب و روان باید بر تمامی رویکرد‌ها، تکنیک‌ها و روش‌های نوین روان درمانی تسلط کامل داشته باشد.
• تحصیلات آکادمیک و میزان تجربه روان درمانگر بسیار مهم هستند.
• بهترین متخصص اعصاب و روان باید بتواند با طرح سؤالاتی هوشمندانه، اطلاعات صحیح و دقیقی را در مورد زندگی و روحیات بیمار به دست بیاورد.

تفاوت روان درمانی و مشاوره

درمان روان‌شناختی یا همان روان‌درمانی، فرایندی است که توسط درمانگر دوره دیده برگزار می‌شود و هدف آن ایجاد تغییر رفتار یا بهبود در مشکلات و وضعیت فرد است. روان‌درمانی، روشی آگاهانه و عمدی است که فرد با کمک این فرایند می تواند مشکلاتش در رفتار، شخصیت، افکار و شناخت‌هایش را بهبود ببخشد.

در تعریفی از روان‌درمانی اشاره به فرایندی می‌شود که در آن به معالجه مشکلاتی با ماهیت عاطفی افراد پرداخته می شود و این فرایند با برقراری رابطه همدلانه مراجع و روان‌درمانگر انجام می‌پذیرد. درمانگر شخصی دوره دیده است که آگاهانه و هدفمند، وارد رابطه مراجع‌درمانگر می‌شود و هدفش تعدیل و کند کردن نشانه‌های آشفتگی  و همچنین رشد و تعالی و ایجاد تغییرات مثبت در شخصیت مراجع است.

مراجع معمولابه دلایل مختلفی مثل افسردگی، وسواس، اضطراب‌های قطعی همانند اضطراب امتحان، انواع ترس و فوبیا، احساس غم و اندوه زیاد، کنترل خشم و مواردی مثل این‌ ها به روان‌درمانگر مراجعه می کند و تحت درمان قرار می گیرد.

اما مشاوره یک رابطه دو طرفه  که با هدف یادگیری ایجاد می شود. در این جریان، مشاور با داشتن مهارت‌‌ها و صلاحیت ‌های علمی و حرفه‌ای، تلاش می کند که با روش‌هایی مطابق با نیازهای مراجع، به او کمک کند تا خودش را بیشتر بشناسد و آگاهی مورد نیازش را که از مشاور می‌گیرد، در زمینه هدف ‌های معین خویش به طور مؤثر استفاده کند. هدف از برگزاری جلسه مشاوره، پیشنهاد راهکار یا کمک به مراجع است و مراجع در انجام آن مختار است. جلسه مشاوره ممکن است یک جلسه بیشتر به طول نینجامد.

خطرات روان درمانی چیست؟

به‌طور کلی، خطر و اثرات روان درمانی بسیار اندک است. اما از آنجا که ممکن است به‌واسطه‌ی آن احساسات و تجارب دردناکی کشف بشوند ممکن است از نظر احساسی، آزردگی پیش آید. چنانچه روان‌درمان‌گری ماهر بتواند نوع و شدت مشکل را به‌درستی شناسایی کند، میزان خطرات و آزردگی‌ها کاهش پیدا می‌کند.

مهارت‌های مواجهه با مشکلات می‌تواند ترس‌ها و احساسات منفی را به حداقل برساند.

نکات بسیار مهم در روان درمانی

1. هرگز از طریق چت با هیچ فردی وارد ارتباط درمانی نشید، هرگز چنین روشی در دنیای رواندرمانی روش حرفه ای محسوب نمیشه
2. در هیچ روش رواندرمانی لمس بدن(جز دست دادن در موقع سلام و احوالپرسی که اون هم بایستی در بستر فرهنگی متناسب با خودش رخ بده) به هر شکل و فرمی قابل قبول نیست حتی بین دو جنس موافق.
3. هیچ روانشناسی بیرون از جلسه درمان حق نداره که با مراجع در ارتباط قرار بگیره، جز در صورت لزوم پیگیری وضعیت مراجع در شرایط بغرنج یا با هدف درمان از سوی متخصص رفتار درمانگر.
4.  هرگز یک روانشناس حرفه ای، بیرون از مطب حق “قرار گذاشتن” و ملاقات با مراجع کننده اش رو نداره.
5. ازدواج و برقرای دوستی با مراجع کننده، رفتار منع شده است.
6. روانشناس حق تجویز دارو برای مراجعینش رو نداره و قطعا بایستی توسط روانپزشک در صورت نیاز،دارویی تجویز بشه
7. درمانگر حق فیلمبرداری از جلسه رو نداره مگر اینکه از شما بصورت مکتوب اجازه رسمی گرفته باشه و دلایل فیلمبرداری رو برای شما ذکر کرده باشه
8. لطفا تا وقتی از صلاحیت شخصیتی و حرفه ای متخصصی مطمئن نشدید راز زندگیتون رو بر ملا نکنید
9. حفظ اطلاعات بصورت محرمانه مهمترین فاکتور محسوب میشه، مگر وقتی از سیستم قضایی برای شهادت در دادگاه احضار بشه یا احساس کنه خطر خودکشی یا دگرکشی وجود داشته باشه می تونه بخشی از اطلاعات رو فاش کنه.

با این اطلاعات اخیر مروری اجمالی بر برخی انواع روان درمانی میپردازیم:

رواندرمانی تحلیلی

در حیطه علم روانشناسی رویکردهای درمانی متفاوتی وجود دارند که هریک با توجه به اهداف مورد نظر در حیطه های مختلف درمانی بکار گرفته می شوند. روان درمانی تحلیلی اولین رویکرد علم روانشناسی محسوب می شود که توسط زیگموند فروید و شاگردانش به صورت نظریه مطرح و بکار گرفته شده است و تا کنون نیز طرفداران خاص خود را دارد.همانطور که اشاره شد اولین روانشناسی که رویکرد روان درمانی تحلیلی را مطرح کرد زیگموند  فروید بود. از دیدگاه فروید ساختار روان هر فرد متشکل از سه بخش نهاد، ایگو و سوپرایگو می باشد.

این تعابیر در رویکردهای گوناگون با عناوینی شبیه و گاه جایگزین بکار می رود ازجمله در رویکرد تحلیل روابط متقابل (TA)  که خود ریشه در روان درمانی تحلیلی دارد و توسط اریک برن پایه ریزی شده با نام کودک، بالغ و والد کاربرد دارد که برای عموم قابل درک تر می باشد. زیگموند فروید با تکنیک های درمانی از جمله تداعی آزاد، تحلیل، هیپنوتیزم به آسیب های مراجعین خود که از کودکی با آنها همراه شده بود و منجر به ایجاد تغییر در عملکرد روزانه یا رفتاری فرد می شد رسیدگی می کرد.

در این رویکرد درمانگر ابتدا به مسائل کنونی که فرد را درگیر کرده و بررسی مشکلات روزمره را بررسی می کند، سپس با رجوع به دوران کودکی ریشه های مسائل درونی فرد یافت شده و با تکنیک های تخصصی درمانی آسیب های دروان کودکی او درمان شده و از لایه های عمیق درونی به لایه های بیرونی تر فرد رسیده تا مشکلات روزمره و مسائل کنونی او نیز برطرف خواهد شد.

 

 

همچنین دراین درمان فرد آگاهی به مکانیزم های دفاعی خود و مقاومت های خود دربرابر تغییرات آگاهی پیدا کرده و نوعی بینش و خودآگاهی به روند عملکرد ذهن در این درمان اتفاق می افتد.این درمان به دلیل پروسه های عمیق و تحلیل آنها از درمانهای دیگر طولانی مدت تر خواهد بود. البته طول درمان با توجه به ظرفیت ایگوی افراد و نوع مشکل و همکاری خود فرد در طی جلسات، همگی می توانند در طولانی تر شدن روند کار تاثیرگذار باشند.

روان درمانی خودکشی

بسیاری از آدم‌هایی که به طور جدی به خودکشی فکر می‌کنند، دوست ندارند بمیرند. در واقع، آنها خودکشی را به عنوان راه‌حلی برای یک مشکل و راهی برای پایان دادن به درد و رنج‌شان می‌بینند. افرادی که به طور جدی به خودکشی فکر می‌کنند، احساس نا‌امیدی و درماندگی دارند و فکر می‌کنند بی‌ارزش هستند. شخصی که احساس ناامیدی دارد معتقد است که هیچ کس نمی‌تواند در حل یک رویداد یا مشکل خاص او را کمک کند. کسی که احساس درماندگی دارد بی‌حرکت می‌ماند و قادر نیست برای حل مشکلات گام بردارد. فردی که احساس بی‌ارزشی دارد به خاطر شکست‌های شخصی از پا درآمده‌است.

خودکشی، مرگِ ناشی از صدماتی است که شخص عمدا به خودش وارد می کند. قصد، فکر، آماده سازی، تلاش ناموفق یا ناکام در بررسی خودکشی مورد اهمیت هستند. شواهد نشان می دهند خودکشی بین افراد ۲۴-۱۵ سال سومین و در بین افراد ۴۴-۲۵ سال چهارمین علت مرگ است. همچنین مهم است بدانیم الگوی خودکشی در کشورهای مختلف متفاوت است.

* اقدام کنندگان به خودکشی به ترتیب، ۴ دسته هستند:

۱- «اقدام کنندگان ناامید» برانگیزاننده ی اصلی در این افراد ناامیدی ست. ناامیدی در اکثر اختلالات روانپزشکی وجود دارد اما در افسرده ها شایع تر است.

۲- «اقدام کننده های نمایشی یا تکانه ای» دومین گروه هستند که تحت تاثیر هیجان، برانگیختگی یا جلب توجه دست به خودکشی می زنند.

۳- «اقدام کنندگانی که تحت تاثیر توهمات دستوری دست به خودکشی می زنند» و اغلب در طیف بیماران روانپریش قرار دارند.

۴- «اقدام کننده های منطقی» چهارمین گروه می باشند که تحت تاثیر دلایل منطقی مرگ را انتخاب می کنند. این افراد به ندرت طالب درمان هستند و اغلب به بیماری جسمی بدخیم مبتلا هستند.

نکته مورد اهمیت اینجاست که برای هر چهار گروه بایستی اقدام درمانی صورت گیرد.

 

اگر فکر خود کشی در سرتان دارید، با کسی در مورد احساسات‌تان صحبت کنید. این مهم است که به یاد داشته باشید افرادی وجود دارند که مایل هستند با شما در مورد افکار مرتبط خودکشی‌ صحبت کنند و توانایی این کار را دارند. با درمان مناسب، حتی به آدم‌هایی که خیلی زیاد به خود کشی فکر می‌کنند نیز می‌توان کمک کرد تا احساس بهتری نسبت به زندگی پیدا کنند.

آدم‌هایی که شما می‌توانید به صحبت کردن با آنها فکر کنید، عبارتند از:

• یکی از اعضای خانواده، دوست، یا مشاور روانی.
• یک فرد متخصص در زمینه‌ی پزشکی و سلامت، مثل دکتر یا مشاور.
• دیگر منابع سلامت روانی، مانند سازمان بهداشت روانی جامعه یا برنامه‌های کمک به کارمندان.

رواندرمانی در منزل

در موارد زیر بهتر هست خدمات مشاوره خانواده ،روانشناسی و روانپزشکی در منزل ارائه گردد

۱. در بیماران کهنسال که ناتوانی جسمی دارند و قادر به راه رفتن نیستند.
۲. در بیماران مبتلا به ناتوانی عقلانی یا عقب ماندگی ذهنی.
۳. در بیماران مبتلا به دمانس یا آلزایمر که کنترلی بر حرکات خود ندارند.
۴. در مواردی که نیاز به مشاوره و رواندرمانی هست و فرد مربوطه راضی به مراجعه به مرکز مشاوره نیست.
۵. در موارد تهدید به خودکشی.
۶. در صورتی که شما وقت لازم برای مراجعه به مرکز مشاوره ندارید.
۷. در صورتی که شما مایل به خروج از منزل نیستید.
هزینه حضور روانپزشک و روانشناس عبارت است از هزینه ویزیت و مشاوره که برابر با همان هزینه ای است که در مرکز مشاوره دریافت میگردد به اضافه هزینه ناشی از ایاب و ذهاب و وقتی که صرف ایاب و ذهاب میگردد.

همراهان گرامی با اندکی مطالعه ورجوع به مراکز روان درمانی  و شرکت در کلاسهای روان درمانی و مشاوره خانواده میتوانید افق روشنی را برای درمان مددجویان خود متصور شوید.

جمع‌بندی

در این مقاله به معرفی کامل روان درمانی، انواع آن، شیوه‌های مدرن درمان روانشناختی و این که روان درمانگر کیست، پرداختیم. دریافتیم که درمان روانشناختی بیش از آنچه که فکرش را کنیم در درمان مشکلات روحی و درمانی مؤثر است. ‌امیدواریم با مطالعه این مقاله اطلاعات جامع و مفیدی را در مورد این روش درمانی بسیار مهم و مفید به دست آورده باشید.

منبع:

https://www.psychiatry.org/patients-families/psychotherapy

https://www.psychotherapy.org.uk/seeking-therapy/what-is-psychotherapy/

 

در  doctorpage بیابید: پزشکان (فوق تخصص روان درمانی)

همچنین بخوانید: