عضو هیئت علمی (دانشیار) دانشگاه علوم پزشکی ایران
دکتر مرتضی نخعی امرودی متولد سال ١٣۵١، در سال ۱۳۶۸ دیپلم ریاضی-فیزیک گرفته و همان سال با رتبه ۴ کنکور منطقه ۳ وارد دانشگاه علوم پزشکی تهران شده است. مدرک دکترای پزشکی عمومی خود را با رتبه ممتاز (۱% اول دانشگاه) در سال ١٣٧۶ از همان دانشگاه گرفته است.
دو سال خدمت سربازی را به عنوان پزشک عمومی پیام آور بهداشت انجام داده و سپس وارد دوره تخصصی جراحی ارتوپدی در دانشگاه علوم پزشکی ایران -در شهر تهران- شده است. مدرک بورد تخصصی ارتوپدی را در سال ١٣٨٢ از دانشگاه علوم پزشکی ایران کسب کرده است.
از سال ١٣٨۴ تا ١٣٨۵ دوره تکمیلی جراحی شانه را در دانشگاه علوم پزشکی ایران، و سپس دوره تکمیلی دیگری را از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۶ در جراحی و آرتروسکوپی شانه و آرنج در کشور انگلستان (بیمارستان دانشگاهی رویال لیورپول) طی کرده و در حال حاضر به عنوان عضو هیئت علمی (دانشیار) جراحی ارتوپدی در دانشگاه علوم پزشکی ایران – دپارتمان جراحی شانه – در شهر تهران مشغول فعالیت آموزشی و درمانی است.
ایشان سابقه دو سال کار با مدرک پزشکی عمومی، و سپس دو سال هم با مدرک جراحی و تخصص ارتوپدی داشته؛ و از سال ۱۳۸۵ تاکنون (به مدت ۱۱ سال) به عنوان جراح شانه وآرنج، هم در بخش دانشگاهی و هم در بخش خصوصی فعالیت دارد.
جراحی:
عمل جراحی به دو صورت قابل انجام است، جراحی باز و جراحی آرتروسکوپیک.
در جراحی باز برشی به طول حدود ۵ تا ۶ سانتیمتر سر شانه ایجاد می گردد و از این طریق سر استخوانی که به سمت پایین خم شده (استخوان آکرومیون) برداشته شده و معمولاً بورس ضخیم شده هم خارج میشود و تاندون هم ترمیم میگردد.
در جراحی آرتروسکوپیک که به غلط “لیزری” هم گفته میشود و در حقیقت هیچ ربطی هم به لیزر ندارد، وسیله ای به ابعاد یک خودکار از یک سوراخ در پشت شانه وارد مفصل می شود که هم نور را به مفصل می تاباند و هم تصویر داخل شانه را می گیرد و به یک مونیتور منتقل میکند. جراح با نگاه کردن به آن، درون مفصل را می بیند، سپس از طریق سوراخهای دیگری وسایلی را به مفصل میفرستد و همان کارهایی را که در جراحی باز گفته شد انجام میدهد.
هر کدام از این دو روش جراحی معایب و مزایایی دارند و هیچکدام بطور مطلق بهتر از دیگری نمیباشند. مثلاً درد پس از عمل در روش آرتروسکوپیک کمتر است، ولی در روش باز معمولاً مدت عمل کمتر میباشد تاندون بصورت محکمتری ترمیم میشود.
